Nauka dzieci rozpoczyna się w domu, gdyż rolą rodziców jest wychowywanie potomstwa. Im więcej czasu się poświęci dziecku, tym lepiej dla jego rozwoju. Jednak trzeba też być mądrym wychowawcą i obserwować dziecko, aby nie umknęły nam żadne braki i dysfunkcje. W okresie szkolnym, dzieci są bo obserwacją wychowawców, więc także oni mogą pomóc w korygowaniu pewnych dysfunkcji.
Najpopularniejsze zaburzenie matematyczne u młodzieży
Moment rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej, jest przełomowy w rozwoju dziecka. Od tej chwili jest ono objęte ogólnopolskim systemem nauczania, który będzie jeszcze trwał przez wiele lat. W czasie zdobywania wiedzy, może się okazać, że jedne dzieci będą szybciej, a inne wolniej przyswajać wiedzę. Mogą mieć różne trudności, które znacząco wpłyną na osiągane wyniki, dlatego trzeba szybko reagować, kiedy pojawi się jakiś kłopot. Zaburzenia matematyczne u młodzieży są najczęściej wynikiem genów, które pod wpływem mutacji tworzą przeróżne dysfunkcje. U tak młodych pacjentów, najczęściej się diagnozuje dyskalkulię, która występuje u około sześciu procent całej populacji. Takie zaburzenie może mieć najczęściej objawy typowo szkolne, ze względu na wiek. Jest to przede wszystkim nieumiejętność wykonywania podstawowych działań matematycznych takich jak dodawanie, odejmowanie, dzielenie i mnożenie, trudności z analizowaniem danych, dedukowaniem i wyciąganiem wniosków z działań matematycznych. Młodzież z dyskalkulią często mają problem z przepisywaniem cyfr, liczb i znaków matematycznych z tablicy, gdyż ich nie rozróżniają i nie potrafią odtworzyć. Co ciekawe, zaburzenie to, nie ma nic wspólnego z ilorazem inteligencji, ponieważ często badania wykazują, że osoby cierpiące na dyskalkulię mają wysoki poziom inteligencji. Choroba dotyka zupełnie innych obszarów mózgu i upośledza część odpowiadającą za rozumowanie i stosowanie matematyki. Im wcześniej zaburzenie zostanie zdiagnozowane, tym lepiej, ponieważ będzie można jak najszybciej wprowadzić skuteczną terapią.
Ponieważ zaburzenie takie jak dyskalkulia, są wynikiem genów, to nie można go całkowicie wyleczyć, ale można skutecznie niwelować jej skutki. Terapia polega na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń oraz na wypracowaniu indywidualnego sposobu na poradzenie sobie z występującymi deficytami. Im dziecko jest młodsze, tym lepsze efekty można uzyskać, bo jego mózg jest bardziej chłonny i elastyczny. Poza pracą z terapeutą, ważne jest wykonywanie zaleconych ćwiczeń w domu, aby zachować ich ciągłość i systematyczność.